Çığlık terapisi (screaming therapy) nedir? Çığlık terapisi tarihi

Çığlık Terapisi (Primal Scream Therapy), bireylerin bilinçaltındaki bastırılmış hisleri hür bırakmalarına ve bu hisleri sağlıklı bir halde söz etmelerine yardımcı olmak maksadıyla geliştirilmiş bir psikoterapi usulüdür. Bu terapi, 1970’lerin başında Amerikalı psikolog Arthur Janov tarafından geliştirilmiştir.

Janov, terapi sürecinde, bireylerin çocukluklarından gelen travmalarını, bastırılmış endişeleri, acıları ve öfkeyi “çığlık” üzere güçlü bir biçimde dışa vurarak özgür bırakmalarını önerdi. Çığlık terapisi, bireyin içsel acıyı söz etmesi gerektiğine ve bu biçimde duygusal güzelleşme sağlanabileceğine inanır.

ÇIĞLIK TERAPİSİNİN ORTAYA ÇIKIŞI

Çığlık Terapisi, 1970’lerde Arthur Janov tarafından popülerleşmiştir. Janov, bu terapinin temelini atarken, insanların acılarını ve bastırılmış duygusal yüklerini serbest bırakmalarının iyileşme sürecinin önemli bir parçası olduğunu savundu. Terapist, danışanın duygusal boşalmalarını izleyerek, kişiyi çocukluk travmalarına ve unutulmuş acılara yönlendirdi.

Janov, 1970’lerde “The Primal Scream” isimli kitabını yayınladı. Bu kitap, çığlık terapisinin prensiplerini geniş bir kitleye tanıttı. Kitap, bireylerin acılarını “çığlık” üzere güçlü bir halde dışa vurarak iyileşebileceklerini savunuyordu. Janov’un teorileri, birtakım psikoterapistler ve psikologlar tarafından ilgiyle karşılandı, lakin öbürleri bu terapinin tesirli olup olmadığı konusunda kuşkularını lisana getirdi.

Çığlık Terapisi, vakitle popülerlik kazandı, fakat bilimsel toplulukta tartışmalı bir husus haline geldi. Kimi terapistler, bu çeşit ağır duygusal boşalmaların yararlı olabileceğini kabul ederken, kimileri bunun yalnızca süreksiz bir rahatlama sağladığını ve ruhsal sıkıntıları uzun vadeli çözmeye yetmediğini ileri sürdü.

Sonuç olarak, çığlık terapisi, bir periyodun yenilikçi terapilerinden biri olmuştur, fakat bugün daha klasik psikoterapi prosedürleri, psikoloji alanında daha yaygın olarak kullanılmaktadır.