Dünyada yalnızca 80 insanda görülüyor: 12 günlük halini bile hatırlıyor!

İnsanların rastgele bir şeyi unutamamalarına neden olan bir durum ve dünyada yalnızca 60-80 şahısta bu hastalığa sahip olduğu düşünülüyor. Sonuç olarak Rebecca, ister on sekiz aylıkken gördüğü düşler olsun, ister doğumundan yalnızca 12 gün sonra otomobilde çekilmiş bir fotoğrafı olsun, hayatının her anını canlı detaylarla hatırlayabiliyor!

Bored Panda’nın haberine nazaran; Rebecca, 12 günlük bebekken, babasının isteğiyle otomobilde fotoğrafının çekinme olayını şaşırtan bir biçimde şöyle anlatıyor; “Annemle babam beni otomobilin şoför koltuğuna taşıdı (babamın fikri) ve fotoğraf çekmek için oraya oturttu. Yeni doğmuş bir çocukken üstümdeki koltuk kılıfının ve direksiyon simidinin ne olduğunu merak ederdim. Gerçi o yaşta ayağa kalkıp bu çeşit farklı objelerin ne olabileceğini keşfetme yeteneğini şimdi geliştirmemiştim.

Tarihleyebildiğim en eski anım on iki günlük olduğum vakte aittir. Ailem beni otomobilin şoför koltuğuna taşıdı (babamın fikriydi) ve fotoğraf çekmek için beni oraya oturttu. Yeni doğmuş bir çocuk olarak üstümdeki koltuk kılıfının ve direksiyon simidinin ne olduğunu merak ederdim. Gerçi o yaşta ayağa kalkıp bu cins farklı objelerin ne olabileceğini keşfetme yeteneğini şimdi geliştirmemiştim.

2014 yılının ortalarında gazete okurken, dört yaşına gelmeden başımıza gelen ferdî olayları hatırlamamızın imkânsız olduğunu söyleyen bir yazıya rastladım. Makaleyi okumayı bitirdikten sonra ‘bu ne saçmalık’ diye düşündüm. Şu anda Hayatım Bir Bulmaca isimli bir kitap yazma sürecindeyim ve dört yaşına kadar olan olayların anıları çok uzun bir kısmı dolduruyor.

Hayatımın birinci yıllarında beşiğimde etrafımdaki oyuncaklara ve yanımdaki vantilatöre bakarak çok vakit geçirirdim. Birinci doğum günümde günün nasıl geçtiğine dair hiçbir fikrim yoktu, tek bildiğim annemin bana kaşındıran saten bir elbise giydirdiği ve benim ağladığımdı. Lakin bunun benim özel günüm olduğu ve birçok insanın beni görmeye geleceği söylendi. Hâlâ anlamadım lakin sonunda ağlamayı bıraktım. O gün ailem bana bir de Minnie Mouse peluş oyuncak verdi; bu oyuncağın yüzü beni korkutmuştu lakin bunu söyleyemem. Yapabildiğim tek şey ağlamak ve onu gördüğümde onu uzaklaştırmaktı.

Yaklaşık 18 aylıkken (muhtemelen ikinci doğum günümden evvel olduğu için şimdi beşiğimden çıkmamıştım) ne vakit uykuya dalsam hayal görmeye başladım. O yaşta hakikaten her gece meskenden ayrılacağımı sanıyordum, bu yüzden uyurken annemi her vakit yanımda isterdim. İkinci doğum günümden çabucak sonra kız kardeşim Jessica doğdu. O vakitler kız kardeşin ne olduğunu anlamıyordum ve oyuncak trenimle oynamakla daha çok ilgileniyordum. Gerçi önümüzdeki yıl boyunca birtakım yaramazlıklar yaptım, artık tek çocuk olmadığımı ve eski kıyafetlerimi ve oyuncaklarımı vermenin yanı sıra her şeyi kız kardeşimle paylaşmak zorunda kaldığımı anladım.

Dünyada HSAM (veya Yüksek Derecede Üstün Otobiyografik Bellek) ismi verilen çok sıra dışı bir belleğe sahip olduğu tanımlanan yaklaşık 60 şahıstan biri olduğum doğrudur. Bu beni hayatımın hiçbir gününü unutamayacak hale getiriyor ve ayrıyeten geçmişimi (duygusal olarak) net detaylarla daima olarak yine yaşıyorum. Lakin biz HSAM’li olanlar, dört yaşın altındaki vakitlere ilişkin anılara sahip olan yalnız değiliz. Aslında karşılaştığım insanların büyük çoğunluğunun, yeni yürümeye başlayan çocukken ailelerine bir kardeşlerini kabul etmelerinin yanı sıra erken doğum günü ve Noel kutlamalarına dair de farklı anıları var.

Ayrıca rastgele birinin sahiden bir şeyi unutup unutmadığı da sorgulanabilir. Demans ve Alzheimer hastaları, erken basamaklarda, daha evvel sonsuza kadar unutulmuş üzere görünen uzak anıları neredeyse her vakit çarçabuk hatırlayabilirler. Birinci başta Kısa Müddetli Bellekleri zayıflıyor üzere görünüyor, lakin Uzun Müddetli Bellekleri güçleniyor üzere görünüyor. Demansın ilerleyen basamaklarında hasar beyinde daha derinlere indiğinde, her türlü hatıra ortadan kayboluyor üzere görünüyor. Lakin şunu da eklemeliyim ki, bir huzurevini ziyaret ettiğimizde tam bir demans kademesine ulaşmış, lakin kollarını iki yana açıp büyükannesiyle birlikte güvercinleri beslediğini söyleyen (ki hakikaten de o denli yapmıştı) bir bayana rastladık. erken çocukluk devrinde yaptı).

İnsan beyni ve anılarımızın nasıl çalıştığı hakkında keşfetmemiz gereken çok şey var. Birincisi beynimiz tüm varoluşumuzun denetim merkezidir, ikincisi ise (bilinçli ve bilinçaltı) öğrendiğimiz her şeyi anılar oluşturur. Hepimizin sahip olduğu pek çok farklı çeşitte hafıza vardır ve HSAM’a sahip olanlarımız, otobiyografik anıları sadece kesin detaylarla hatırlayabilir. Otobiyografik anılar, hayatımız boyunca (kişisel olarak) deneyimlediklerimizin anılarıdır.

Rebecca, enteresandır ki bu özelliğini “4 yaşından evvelki anılarımızı hatırlamak imkansız” diye anlatan bir makaleyi okuduktan sonra keşfediyor. “Bu ne saçmalık!” dedikten sonra “My Life Puzzle” isimli kendi kitabını yazmaya başlıyor.