Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın eşi Emine Erdoğan, Antalya Diplomasi Forumu’nda konuştu. İnsanlığın daha fazla çatışma ve savaşı kaldıramayacağını söyleyen Erdoğan, bilhassa de savaş bölgelerinde yaşayan milyonlarca çocuğun eğitime eşişemediğine dikkat çekti.
Emine Erdoğan, 4. Antalya Diplomasi Forumu (ADF) kapsamında NEST Kongre Merkezi’nde düzenlenen “Ayrışan Dünyada Geleceği İnşa Etmek: Eğitimin Dönüştürücü Gücü Paneli”nde konuşma yaptı.
Kutuplaşmayla, savaşlarla ve insani krizlerle günbegün daha çok bölünen dünyanın, diplomasiye artık ziyadesiyle muhtaçlık olduğunu vurgulayan Emine Erdoğan, “Şu bir gerçek ki insanlığın daha fazla çatışma ve savaşı kaldıracak mecali kalmamıştır. Bilakis insanlık, işbirliği alanlarının oluşturulmasını, belirsizliğin giderilmesini ve barışın hakim güç olmasını beklemektedir.” diye konuştu.
İklim değişikliğiyle uğraş eden dünyada, tabiatla tekrar istikrar eksenli bir ilgi kurmaya çalıştıklarını anlatan Emine Erdoğan, “Karbon ayak izimizi, su ayak izimizi hesaplıyoruz. Bu yeni terminolojiyi, çocuklarımıza öğretmeye çalışıyoruz. Her ne kadar elimizden gelen tüm gayreti ortaya koysak da çevre bilincinin yine de yeteri kadar içselleştirilemediğini maalesef görüyoruz.” tabirlerini kullandı.
“ÇOCUKLARIN NEŞEDEN BAŞKA DUYGU TATMADIĞI BİR DÜNYA DİLİYORUM”
UNESCO’nun yaptığı araştırmaya nazaran, yalnızca temel okuma yazma maharetlerine sahip olmanın, 171 milyon insanı çok yoksulluktan kurtarabileceğini aktaran Emine Erdoğan, yetişmiş her insanın, dönüştürücü bir güç haline gelebileceğini, bulunduğu yerde büyük bir tesir alanı oluşturabileceğini, ailesini ve toplumunu kalkındırabileceğini, bilgisini ve hünerlerini gelecek jenerasyonlara aktararak sürdürülebilirliğin aktörü olabileceğini lisana getirdi.
Savaş bölgelerindeki milyonlarca çocuğun, en temel insan hakkı olan eğitime hala erişemediğine dikkati çeken Emine Erdoğan, şunları kaydetti:
“Filistin’de çocuklar, bırakın okula gitmeyi, düşünebilmeyi, uzatılan mikrofonlara ‘Ölmek istiyorum. Zira savaş yüzünden yaşamaktan yoruldum.’ diyorlar. ‘Canın ne çekiyor?’ diye sorulan her çocuğun normal şartlarda ‘Çikolata ya da dondurma’ demesi gerekirken, onlar yalnızca ‘Ekmek’ diyebiliyor. ‘Annen, baban nerede?’ diye soran gazetecilere, ‘Evde ya da işte’ demek yerine ‘Cennette’ diyorlar. Dünyamız artık küçücük çocukları ağır sıkıntılarla yoran, minik kalplerindeki yaşama sevinçlerini yok eden bir yer oldu. Çocukların, hiçbir savaşın tarafı olamayacağını, insanlığın felce uğramış vicdanına hatırlatmamız gerekiyor. Unutmayalım ki çocukların uykularında, bombalarla, füzelerle öldürüldüğü bir dünya, masumiyetini ebediyen kaybetmiştir. Arbedelerin bittiği, çocukların sevinçten öbür bir duyguyu tatmadığı, sırtlarında büyük sıkıntıları değil, sadece okul çantalarını taşıdığı bir dünya diliyorum.”