Sokrates ve Mustafa Kemal

Ülkenin üzerinde kara bulutlar dolaşıyor,

Siyasetin, ekonominin, sosyal hayatın iklimi ortada,

İnsanların değil yüzü, gönlü bile gülemez hale geldi.

Otel yandı, canlar yitip gitti.

Ülke yangın yeri.

Seçilmiş siyasiler hem özgürlüklerinden oldu hem de koltuklarından,

Cezalandırılan sadece onlar değildi,

Seçmenin iradesi de yok sayıldı.

Geçim derdinden bahsetmeye gerek var mı sizce?

Hepimiz George Orwell’ın 1984 kitabının içinde gibiyiz.

Kitabın ortasından bile okumaya gerek yok,

Tek isteğimiz, yarının bugünden kötü olmaması.

Evet karanlık günlerden geçiyoruz ama yılgınlık yok,

Sokrates’i düşüncelerinden dolayı ölüme yollayan kendi yöneticileriydi,

Sokrates’i öldürdüler, ama sokratik felsefe gökyüzündeki güneş gibi yükseldi.

Hala fikir ışınlarıyla bütün dünyayı aydınlatıyor.

Mustafa Kemal’i askerlikten istifa ettiren de onlardı,

Yıldı mı?

Mirlivaydı azmetti, mücadele verdi, devlet kurdu,

Mareşal, Başkomutan oldu.

Diyeceğim odur ki, aydınlığa en yakın andır karanlığın en koyusu.

Yılmak, usanmak, durmak, uyumak yok,

Daha çok çalışıp, daha çok üreteceğiz.

Aydınlık bir Türkiye için değil elimizi, gövdemizi koyacağız taşın altına.

Ne kadar bilirsen bil, anlattıklarımız karşıdakinin anlayabildiği kadardır.

Bu nedenle daha çok bileceğiz,

Daha çok kişiye anlatacağız,

Daha çok kişi tarafından anlaşılacağız.

Yılmadan, yorulmadan.

Not: Bugün Uğur Mumcu’nun ölüm yıldönümü, hasretle, özlemle anıyorum.

Serhat DOĞAN