Volkan Konak’a sahnede ilk müdahaleyi yapan doktor: Yaşam bulgusu yoktu

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde (KKTC) konser sırasında fenalaşarak yere yığılan ve kaldırıldığı hastanede hayatını kaybeden ünlü sanatçı Volkan Konak, son yolculuğuna uğurlandı. 58 yaşında hayatını kaybeden Volkan Konak, sevenlerini üzdü. O gece Volkan Konak’a birinci müdahaleyi yapan Prof. Dr. Celalettin Kocatürk tv100’ün yayın konuğu oldu ve yaşananları anlattı.

“HEMEN SAHNEYE FIRLADIM”

Kocatürk, “Öncelikle tüm sevenlerine başsağlığı diliyorum. Oldukça üzgünüz hepimiz. Ben o gün Kıbrıs’ta bayram tatilini geçirmek için bulunuyordum o otelde. Biraz uzakça bir masada oturuyorduk. Ben Volkan’ın müzik söylerken düştüğünü görmedim. Bir sessizlik oldu. Sahnede bir hareketlilik oluşunca, bazen biliyorsunuz sahneye atlayanlar oluyor, sanatkara sarılmak istiyorlar, fotoğraf çektirmek istiyorlar. O denli bir şey olduğunu düşündüm. Çabucak akabinde doktor var mı diye bir anons geldi. Ben çabucak sahneye fırladım.

“NABIZ YOKTU”

Gittiğimde rahmetliyi yan çevirmişlerdi. Zira bir ölçü kusmuştu. Aspir edilmesini önlemek için oradaki arkadaşları tarafından yan çevrilmişti. Kusma sırasında mide içerisindekilerin, ağız içerisindekilerin akciğere kaçmaması için boşaltılması için birinci etapta yan çevrilmesi doğrudur. O anda da zati bir hayat bulgusu olduğuna bakılmamıştı. Ben oraya gidene kadar etrafta da kalabalıkta vardı. Rica ederek sahneye gittim. Yan konumdayken tekrar sırt durumuna çevirip nefes alıp almadığını denetim ettim. Nefes almıyordu, nabız yoktu. Ağız içini denetim ettim ve ağız içerisindeki atıkları temizledim. Bu ortada etrafta nöbet ve epilepsi geçirdiğine dair kaygılar vardı. O denli bir bulgu yoktu. Sahne arkadaşları da bu türlü bir hastalık hikayesi olmadığını söylediler.

“ARALIKSIZ OLARAK KALP MASAJI YAPTIM”

Orada öbür doktor arkadaşlarımız da vardı. Ben teneffüs ve dolanım yani hayat bulgusu olmadığını görünce arkadaşlara teyit ettirdim sonrasında ağızdan ağıza teneffüs ve kalp iletisi yapmaya başladım aralıksız olarak. Ortalarda denetim ettik, o müdahalenin belirli başlı kuralları vardır. Muhakkak sayıda yapar sonra durur denetim edersiniz. Ağız içerisini denetim edersiniz gerekirse tekrar yan çevirirsiniz ancak müdahaleye orta vermesiniz orada gayemiz beynin beslenmesini, oksijensiz kalmamasını sağlamak. Tabi ambulansa çabucak haber verdik, hatta ambulans grupları geldiği vakit onlara çabucak hastanede anjiyo laboratuvarının hazırlanmasını, kardiyoloji, ağır bakım ve anestezi ekipmanlarının çabucak acile gelmesi gerektiğini söyledik hastaneye gidene kadar. Ambulans gelene kadar oradaki tüm doktor arkadaşlar yardım etti. Orada bir anestezi uzmanı vardı, bir KBB tabibi ve bir doktor arkadaşımız daha vardı. Dört doktorduk. Bu ortada otelin sıhhat vazifelisi de yanımızdaydı.

“HEMEN DAMAR YOLUNU AÇTIK”

Ambulans geldiğinde çabucak damar yolunu açtık. Adrenalin denilen kalbin canlanmasını kolaylaştıracak birtakım ilaçlar var onları uygulamaya başladık. Ambulans geldikten sonra entübe ettik. Entübe etmek demek, soluk borusuna bir tüp yerleştirerek balon içerisindeki havayı akciğerlere verip, akciğerin daha güzel havalanmasını sağlamak demek. O vakte kadar ben ağızdan ağıza solunup yapıyordum.Bizim kalp, akciğer canlandırma müdahalesine başlayıp ambulansın gelmesi ve bizim ambulansa almamıza kadar 20-25 dakikalık bir müddetti en az. O müddet boyunca hiç hayat bulgusu olmadı.

“RİTİM BULGUSU YOKTU”

Yaşam bulgusu yok diye hiç bırakmadık zira bunun sürdürülmesi gerekir. Şoklanabilir ritmi var mı yok mu? O kaidelerde bakmamız mümkün değil. Orada bir akıllı saat vardı. O koşullarda yeniden tahminen kullanılabilir diye o akıllı saatten de ritmi görmeye çalıştık. Orada da bir ritim bulgusu yoktu. Hastaneye gidilmeye müsait olduğu birinci an ben sedyenin üzerine çıktım, kalp bildirisine devam ettim. Doktor arkadaşlarımızda nefes vermeye devam ederek o hali ile ambulansa gittik.

“HASTANEYE KADAR KALP MASAJI YAPTIM”

Sahneden inerken ayağım sıkıştı düştüm. Otel vazifelisi o anda aralıksız CPR’a devam ettirdi. Ambulansta kalp ritmi var mı diye mönitörize ettik. Bir ritim yoktu. Ambulansla hastaneye gidene kadar kalp masajına aralıksız devam ettim. Hastaneyi haberdar etmiştik aslında. Oradaki doktor arkadaşlara bizimde yardım etmek istediğimizi, devam etmek istediğimizi söyledik fakat onlar buna gerek olmadığını ve orada her türlü uzmanın ve ekipmanın hazır olduğunu söylediler ve bizi dışarı çıkardılar. Bizde bize muhtaçlık olur niyeti ile kapının önünde beklemedik. Yarım saat sonra başhekim çıkıp, ‘Ne yazık ki geldiğiniz de hiçbir yaşam bulgusu yoktu. Biz yarım saat daha yaşam desteği uygulaması yaptık ama hiçbir yanıt alamadık, başımız sağ olsun’ diye haber verdi.

“AİLESİNDEN İZİN ALARAK SÜRECİ SİZE ANLATIYORUM”

Ben ailesinden müsaade almadan düne kadar hiçbir bilgi vermek istemedim. Ailesinin, sevenlerinin yas tutulmasına hiç müsade edilmeyen çok acımasız tenkitler oldu. Ben sustum zira ailesinin müsaadesi olmadan bu tıp şeyleri konuşamak daha acı verici olabilir. Dün eşiyle konuştum bunları anlatmam konusunda bana onay verdi. O neden ile sizinle konuşuyorum. Rastgele bir yorumda da bulunmadım.

“İHMAL KESİNLİKLE YOK”

O müdahaleyi ben yaptım deyip ortaya çıkmak son derece gereksiz ve yanlış olurdu. Biz orada yapılabilecek en güzel müdahaleyi yaptığımızı düşünüyorum. Orada bir doktor ihmali, müdahale ihmali katiyen yok.”