Yargıtay’dan Boşanma Davasında Önemli Karar

İçtihat Bülteni Uygulaması’ndan edinilen bilgiye göre, Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan ve Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’ne kadar uzanan yargılamada kanser hastası olduğu öğrenilen davacı bayanın vekili avukat dava dilekçesinde özetle; davalının sistemli bir işi olmadığını, ekonomik şiddet uyguladığını, tehdit ve hakaret ettiğini, çok kıskanç olduğunu, müvekkilinin ailesinin müşterek konuta gelmesini istemediğini, birinci evliliğinden olan kızına güzel davranmadığını ileri sürerek tarafların boşanmalarını, velayetin anneye verilmesini talep etti. Davalı ise davaya yanıt vermedi.

İLK DERECE MAHKEMESİ BOŞANMA DAVASINI REDDETTİ

İlk Derece Mahkemesi, tarafların davası devam ederken uzun bir müddet bir ortada yaşadıkları, bu durumda tarafların karşılıklı birbirlerini affettikleri gerekçesiyle davanın reddine karar verdi. Birinci Derece Mahkemesi’nin kararına karşı mühleti içinde davacı bayanın vekil avukatı, af durumunun olmadığını, tarafların tabirinde de bu durumun geçmediğini belirterek istinaf müracaatında bulundu.

BÖLGE ADLİYE MAHKEMSİ İSTİNAF TALEBİNİ REDDETTİ

Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, davanın ret münasebetinin metot ve kanuna uygun olduğu münasebeti ile istinaf müracaatının asıldan reddine karar verdi. Bölge Adliye Mahkemesinin bu kararına karşı müddeti içinde istinaf münasebetlerini tekrarlayarak temyiz isteminde bulundu.

YARGITAY TIPKI MESKENDE YAŞAMAYI MECBURİLİK SAYDI

Boşanma evrakını temyiz incelemesi sonucunda ele alan Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, belgeye ait kararı bozdu.

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, bozma ilamında şu tabirlere yer verdi. “Toplanan kanıtlardan ve dinlenen şahit beyanlarından, davacı bayanın kanser tedavisi görmesi ve çocuklarına bakacak durumda olmaması sebebiyle dava açıldıktan sonra bir müddet daha tarafların tıpkı meskende yaşadıkları, bu durumda tıpkı konutta yaşamanın zorunluluktan kaynaklandığı, bu durumun af olarak nitelendirilmesinin mümkün olmadığı anlaşılmaktadır. Hal bu türlü iken, Mahkemece işin temeline girilerek davanın kabulü koşullarının gerçekleşip gerçekleşmediği konusunda tüm kanıtlar kıymetlendirilmek suretiyle bir karar verilmesi gerekirken, davacı bayanın, davalı erkeği affettiği en azından müsamaha ile karşıladığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi metot ve kanuna muhalif olup bozmayı gerektirmiştir.”

Kararı değerlendiren İstanbul Barosu üyesi Avukat Fatih Karamercan şunları söyledi: “Boşanma davalarının yargılaması devam ederken eşlerin davranışlarının af olarak nitelendirilebilmesi için eşlerin bu davranışlarının özgür iradeleriyle gerçekleşmesi gerekir. Çünkü, af olarak sav edilen davranışın rastgele bir halde zorunluluktan kaynaklaması durumunda artık bu davranışın af olarak nitelendirilmesi ve boşanma davasının reddedilmesi mümkün değildir. Özet olarak, af olarak argüman edilen davranışın eşin özgür iradeyle gerçekleştirilip gerçekleştirilmemesi affın hukuksal sonucunu etkilemektedir. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin bu kararı hukuki anlamda yerinde olup ‘Eşlerin çocuklar için yahut zorunluluktan ötürü bir ortaya gelmiş olmaları ortak hayatın tekrar kurulduğu manasını taşımamaktadır’ Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 01 Mart 2023 tarihli kararı ile de uyumludur.”